भाषा नच ती वैरीणी,
जिव्हा नाचे ती स्वैरीणी,
साधू संत न पाहूनी,
बोले ती अद्वातद्वा......
ऐसा उफराटा तो जीव,
शब्दांमधूनी बडेजाव,
साधूशी बोले अवास्तव,
शिपाई तो साधासुधा.......
साधू महाराज मात्र,
ओळखती कोणते पात्र,
कोण असतील अपात्र,
जया अंगी लिनता, नम्रता......
साधू ओळखे राजा श्रेष्ठ,
ज्याच्या भाषेने न होती कष्ट,
न वागे तो कनिष्ठ,
ऐसा तो प्रजापती राजा......
संकट समयी सहनशीलता,
समृध्दी समयी विनम्रता,
तयाने कोंडीले अनंता,
ऐसे वदती तुकाराम......
मानवामध्ये सहृदयता,
मानवामध्ये कृतज्ञता,
मानवामध्ये मानवता,
त्यालाच भेटे अनंत......
अनगड म्हणे हे देवा,
कधी भेटवीशी केशवा,
नाम घेता तुझे बरवा,
साक्षात्कार घडो हे माधवा......
